به گزارش «قدس آنلاین»،  ویکلی استاندارد می نویسد: دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، تلاش می کند تا «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه، را از ایران جدا کند، اما آیا این اتفاق می افتد؟

اگر ترامپ قصد داشته باشد پوتین را از ایران دور کند باید راهی بیابد تا به وی ثابت شود سرمایه‌گذاری بر روی تهران منافع چندانی در بلند مدت ندارد. آمریکا باید گزینه‌های چشم‌گیری به روسیه پیشنهاد کند تا مسکو بتواند برای کنار گذاشتن دوستی با ایران دلایل موجهی داشته باشد.

اتحاد مسکو و تهران در سوریه به یکدیگر گره خورده است؛ هر دو کشور از متحدان و دوستان تاریخی خانواده «اسد» به حساب می‌آیند. روسیه و ایران از بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، در برابر معارضان مسلح و سایر تروریست‌ها حمایت می‌کنند. در زمانیکه جنگ داخلی سوریه وارد مرحله پرتنش و حساسی شد، روسیه و ایران به کمک دمشق آمدند. ایران مستشاران خود را به سوریه اعزام کرد روسیه نیز با حملات موشکی به انهدام پایگاه‌های داعش مشغول شد. در حقیقت موفقیت ایران و روسیه در سوریه به یکدیگر گره خورده است.

حتی اگر روزی روسیه تصمیم به توقف عملیات نظامی در سوریه بگیرد، باز هم بعید به نظر می‌رسد خدشه‌ای بر دوستی عمیق مسکو- تهران وارد شود.

به نوشته ویکلی استاندارد، از زمانیکه ترامپ به عنوان رئیس جمهور جدید آمریکا برگزیده شده است، بسیاری از متحدان این کشور و دیگر ناظران سیاسی در گوشه و کنار جهان منتظر هستند ببینند وی چگونه با روسیه روابط نزدیک و دوستانه‌ای را آغاز می‌کند، درحالیکه روسیه و ایران نیز دوستان خوبی برای یکدیگر هستند.

دونالد ترامپ دوستی نزدیکی با رئیس جمهور روسیه، دارد. از سوی دیگر ترامپ همواره بر دشمنی خود با ایران تاکید داشته و بارها وعده پاره کردن برجام را داده است. کارشناسان سیاسی مایل هستند ببینند وی چگونه می‌تواند دوستی با روسیه و دشمنی با ایران را کنار یکدیگر داشته باشد.

در مدت کوتاهی که کابینه ترامپ وارد کاخ سفید شده است، در جهت فریب دادن روسیه و دور کردن این کشور از ایران تلاش کرده؛ اما بخت ترامپ برای منصرف کردن پوتین از دوستی با ایران بسیار ضعیف است.

روسیه و ایران در بسیاری از مسائل زیربنایی با یکدیگر اتفاق نظر و همکاری دارند. در شرایطی که آمریکا موفق شد اغلب کشورهای منطقه خاورمیانه را به متحدان خود تبدیل کند، بدیهی است که روسیه مایل به از دست دادن ایران نیست. درخواست از پوتین برای کنار گذاشتن ایران مانند این است که از وی خواسته شود از خاورمیانه چشم‌پوشی کند.